Έκανε ένα τρεμάμενο βήμα προς τα πίσω, με το χέρι της πατημένο στο στήθος της, σαν να προσπαθούσε να κρατήσει την καρδιά της στη θέση της. Μόλις πριν από λίγα δευτερόλεπτα, η Κοκό είχε πέσει στις μαργαρίτες. Τώρα, είχε φύγει -ακριβώς έτσι- και είχε σηκωθεί στους ουρανούς σαν ένα τρομερό όνειρο.
“Τι συνέβη μόλις τώρα;” ψιθύρισε κάποιος. Ένας άλλος γείτονας κοίταξε χλωμός, κουνώντας το κεφάλι του. Δεν έβγαζε νόημα. Οι αετοί κυνηγούσαν σκίουρους ή κουνέλια – ποτέ κουτάβια. Ποτέ κάτι αγαπημένο. Ποτέ από την αυλή κάποιου, με τους ανθρώπους να παρακολουθούν αβοήθητοι.