Κάθε σπιθαμή προς το φορτηγό έμοιαζε με μίλι. Αλλά δεν σταμάτησε. Δεν μπορούσε. Έφτασε στο φορτηγό και σήκωσε το γουρούνι στο κρεβάτι με κάθε ίχνος δύναμης που του είχε απομείνει. Μετά γύρισε για το μικρότερο πλάσμα, που ήταν ακόμα τυλιγμένο σε ύφασμα. Καθώς έσκυψε για να το σηκώσει, το πόδι του έπιασε την παγωμένη άκρη του δρόμου.
Τα πόδια του έφυγαν από κάτω του. Το έδαφος χτύπησε την πλάτη του. Μια λάμψη λευκού πόνου ανέβηκε στη σπονδυλική του στήλη. Ασθμαίνοντας, ο αέρας τον έβγαλε από μέσα του. Για μια στιγμή, δεν μπορούσε να κουνηθεί. Το κρύο τον διαπέρασε, γρήγορα και τιμωρητικά. Όχι. Όχι τώρα.